Dagurinn sem heimurinn stóð kyrr.

Það má svo sannarlega hrósa Síle fyrir mikinn hetjuskap og frábært björgunarstarf 33 námumanna og 6 björgunarmanna sem voru komnir niður í kopar námuna í lokin. Allar ráðstafanir gerðar með mikilli nærgætni. Einn námumannanna fylgdist vel með heilsu félaga sinna, námumannanna. Hann var látin gefa þeim sprautu gegn stífkrampa og fylgjast með blóðþrýstingi og vellíðan þeirra. Síðustu dagana voru þeir settir á fljótandi fæði til að fyrirbyggja háan blóðþrýsting og flögurleika á leiðinni upp.

Hver á eftir annari voru fjölskyldurnar leiddar að námuopinu þar sem þær biðu eftir sonum, eiginmönnum og bræðrum. Ég táraðist þegar móðir 16 námumannsins sagði að hún færi hvergi án sonar síns. Hún hafði beðið við námuna í rúma 2 mánuði ásamt fjölmörgum öðrum fjölskyldum og ástvinum. Þarna er aðeins auðn, sandur og mjög hrátt landslag og þarna beið fólkið.
Mikil eftirvænting og spenna sem allir máttu þola en samt mikil ró yfir öllum. Dóttir fótboltahetjunnar Franklín Lobos beið föður síns með sólskins bros og mikilli tilhlökkun.

Það var unaðslegt hvernig tekið var á móti námumönnunum 33 og þeim 6 björgunnarmönnum sem höfðu farið niður til þeirra. Forseti Síle og námuráðherrann ásamt eiginkonum biðu þeirra og fögnuðu þar til síðasti björgunar maðurinn var kominn upp úr kvið jarðar.
Samstaða og vel hugsað björgunarstarf skipti þarna sköpum. Stórkostlegt afrek og margar hetjur stigu upp frá þessu.

Öllum bjargað upp