Randy Pausch, 23 október 1960 - 25 júlí 2008

 

 

Randy Pausch

23 október 1960 - 25 júlí 2008

  

Mér var brugðið þegar ég las að Randy Pausch hafði dáið fyrr í dag. Þessi frétt kom samt engum á óvart sem til hans þekktu því Randy hafði barist hetjulega við krabbamein í brisi. Randy var prófessor í tölvu vísindum við Carnegie Mellon Háskólann í Pittsburg.  Hann kallaði sig tölvu nörd. Í september í fyrra  var honum boðið að gefa fyrirlestur “síðustu ræðuna” sem hann gerði og var skyndilega komin inn á svo til hvert heimili, þökk sé You Tube. Fyrirlesturinn gaf hann nafnið “Really Achieving Your Childhood Dreames” og tileinkaði hana börnunum sínum þrem. Hann gerði sér fulla grein fyrir að hann átti ekki langt eftir og vissa að það yrði erfitt fyrir börnin hans að muna eftir honum þar sem þau eru svo ung. Hann vildi skilja einhvað eftir handa börnunum sínum sem þau mættu læra af og muna eftir pabba sínum. Hann hefur sagt að það erfiðasta sem hann barðist við var hugsunin um að börnin hans yrðu föðurlaus. Randy sagðist ekki kunna að njóta ekki lífsins og ætlaði sér að gera það til hinsta dags. Hann sagði það ekki skipta eins miklu máli hversu marga daga við ættum á þessu jarðríki, heldur hvernig við verjum þeim.  Hann skrifaði einnig bók sem heitir “The Last Lecture” og fór straks á metsölulistann. Randy sagði að múrveggir væru til staðar til að sýna okkur hversu mikið okkur langar í einhvað og hinum sem langar ekki nóg til að komast yfir. Mig langar til að benda öllum á að hlusta á “The Last Lecture”

 

Ekki eru allar nýjungar til hagnaðar

Ég er fljót að viðurkenna að við erum frekar seintæk hérna á heimilinu gagnvart nýjungum sem er nú svolítið fyndið því starf mannsins míns er fólgið í því að stuðla að rannsóknum sem síðan hafa leitt af sér margar nýjungar í heimi tækni og vísinda.

Ég get bent á að allir voru löngu komnir með örbylgju ofna áður en ég fékk mér einn slíkan. Eins og að Amerískri venju er hann risastór með innbyggðri viftu og þetta flikki hangir yfir eldunarplötunni. Til hvers nota ég hann? 'Eg er að gera mér grein fyrir að fyrir utan það að afþýða þunna pakka af frosnu kjöti, nota ég hann mest til að hita upp kaffibollan minn og það stærsta sem  í hann fer er poppkornspoki.  Ég hef aldrei nokkurn tímann eldað í honum. Get ég verið án hans? HIKLAUST

Börnin mín voru búin að kvarta mikið og kveina yfir því að allir vinirnir væru með farsíma og hvað við værum miklir eftirbátar í öllu. Ég hafði áhyggjur af áhrifum farsíma á börn og hef lesið margar greinar um það efni með misjöfnum útkomum. Fyrir rúmu ári   lét ég svo loks til leiðast og fékk síma handa öllum í fjölskyldunni. Símarnir eru mikið öryggi fyrir börnin og gott að maðurinn minn getur nú hringt heim og sagt mér að hann sitji fastur í umferð.  Áður fyrr var maturinn oft orðin að óþekkjanlegum uppþornuðum klumpi á pönnunni þegar hann loksins kom heim. Fyrr í vikunni sendi University of Pitsburg Cancer Institute frá sér viðvörun um notkun á farsímum og áhrif þeirra á börn og varaði við að börn ættu að nota þá sem minnst og helst aðeins í neyðartilfellum. Við erum orðin svo háð farsímum. Hvernig komumst við af án þeirra fyrir þeirra tíð? Fólk gengur um masandi, ekur um masandi og meir að segja hefð ég séð fólk masandi á hlaupabrettum. Hvað hefur fólk svona mikið að segja allt í einu? 

Svo ég hlaupi aftur í eldhúsið þá hefur það lengi setið á hakanum en loksins lét ég verða af því að endurnýja borðplötuna og fékk mér granít plötu sem ég hef lengi haft augastað á. Ég vissi að granít getur gefið af sér "Radon" en sölumaðurinn taldi mér trú um að það magn væri hverfandi lítið. Borðplatan er auðvitað rosalega falleg en  það er svo til öruggt að það sem dettur á plötuna fer í þúsund mola. Skítt með brotin glös, platan er augnayndi. Mér til mikillar hrellingar heyrði ég  í fréttunum í dag að verið var að tengja granít eldhúsplötur við lungnakrabba og var átt sérstaklega við granít frá Brasilíu þar sem radon tíðnin væri mjög há í þeim. Sennilega bara best að flytja inn í torfbæ. Nei annars, reykurinn úr eldstæðinu myndi sennilega drepa mann.